اگر هنوز سؤال دارید یا ترجیح می دهید مستقیماً از یک نماینده کمک بگیرید ، لطفاً یک درخواست ارسال کنید. ما در اسرع وقت به شما باز خواهیم گشت.

بیش از تجارت پیشخوان - توضیح داده شده است

تجارت بدون نسخه چیست؟

به روز شده در 15 آوریل 2022

با ما تماس بگیرید

اگر هنوز سؤال دارید یا ترجیح می دهید مستقیماً از یک نماینده کمک بگیرید ، لطفاً یک درخواست ارسال کنید. ما در اسرع وقت به شما باز خواهیم گشت.

• بازاریابی ، تبلیغات ، فروش و روابط عمومی

فهرست مطالب

بازار بدون نسخه چیست؟

بازار OTC بازاری است که دو طرف مستقیماً ابزارهای مالی مانند سهام ، کالاها و ارزهای بدون نظارت را تجارت می کنند. شرکت های کوچک غالباً از بازارهای OTC برای تجارت استفاده می کنند زیرا قادر به ورود به لیست مبادله نیستند. تجارت OTC مانند بورس اوراق بهادار لندن یا EuroNext نیازی به مکان فیزیکی ندارد. در عوض ، معامله گران از طریق تماس های تلفنی ، ایمیل و سایر سیستم های الکترونیکی تجارت ارتباط برقرار می کنند.

تجارت بدون نسخه (OTC) چیست؟

بدون نسخه (OTC) یک مکانیسم معاملاتی است که در آن اوراق بهادار شرکت های ثبت نشده بین کارگزاران یا فروشندگان بدون نظارت بر مبادله رسمی معامله می شود. در چنین مجموعه ای ، شبکه نمایندگی نقش یک مبادله متمرکز را بر عهده می گیرد. علاوه بر سهام ، شبکه های فروشنده نیز در کالاها و مشتقات سروکار دارند. چندین شرکت و مشاغل کوچک وجود دارند که قادر به مطابقت با هنجارهای سختگیرانه ای هستند که توسط صرافی های رسمی برای لیست اوراق بهادار مقرر شده اند. این مشاغل به طور معمول از مکانیسم های OTC برای تجارت امنیتی انتخاب می کنند. با این حال ، همه شرکت هایی که از مکانیسم تجارت OTC استفاده می کنند ، کوچک نیستند-رشته های صنعت مانند Allianz SE ، BASF و Roche Holding Ag از راه حل های بدون نسخه استفاده می کنند.

بازار بدون نسخه چگونه کار می کند؟

در یک بازار OTC ، معامله گران در مورد قیمت اوراق بهادار یا سایر محصولات در بین خود توافق دارند. قیمت اوراق بهادار ممکن است در تمام مشتریان موجود در بازار یکسان نباشد زیرا این یک بازار رسمی نیست. دو شرکت کننده در بازار OTC قادر به تجارت بدون آگاهی سایر بازرگانان بازار هستند.

به طور کلی ، معاملات بازار OTC مشمول مقررات کمتری است زیرا شفاف تر از مبادلات عادی هستند. بورس سهام نقدینگی دارایی ها را ساده می کند و خطرات را در صورت پیش فرض یک طرف کاهش می دهد. همچنین شفافیت نسبت به قیمت اوراق بهادار موجود در بازار را فراهم می کند. با این حال ، این برخلاف بازارهای بدون نسخه است زیرا آنها شفافیت در قیمت اوراق بهادار را به عموم مردم ارائه نمی دهند. به طور کلی ، بازارهای OTC بستر گسترده تری را برای سرمایه گذاران فراهم می کنند زیرا لازم نیست خود را در سرمایه گذاری در شرکت هایی که در لیست مبادلات برای آنها قرار دارند محدود کنند. سرمایه گذاران همچنین فرصتی برای سرمایه گذاری در شرکت های کوچک و نادیده گرفته شده که امکان رشد دارند ، سرمایه گذاری می کنند.

OTC Market به معامله گران اجازه می دهد تا اوراق بهادار را مستقیماً از حساب خود خریداری و بفروشند. فروشنده ممکن است اوراق بهادار را با قیمت پایین تر خریداری کند و برای سودآوری ، قیمت فروش دارایی ها را به سرمایه گذاران افزایش می دهد. سرمایه گذاران می توانند مستقیماً سهام یا اوراق قرضه را از فروشندگان خریداری کنند ، یا می توانند یک کارگزار را برای جستجوی بهترین قیمت های بازار درگیر کنند. دولت ایالات متحده اوراق قرضه و سهام خود را در صرافی ها برای عموم لیست می کند اما بازار OTC را به عنوان بازار اصلی خود دارد. این منحصراً اوراق قرضه ایالتی و شهرداری را بدون نسخه معامله می کند.

اوراق بهادار در بازار OTC

بازار فرابورس اجازه داد و ستد هزاران اوراق بهادار را می دهد. رایج ترین آنها سهام پنی است که در بازار با قیمت کمتر از یک دلار معامله می شود. فرابورس اوراق قرضه، محصولات ساختاریافته و ارزها را معامله می کند. اقلام تجاری همچنین می تواند شامل اوراق بدهی و مشتقات باشد که بازار مبادله نمی تواند آنها را معامله کند. شرکت هایی که شرایط خرید و فروش در بورس را ندارند، در بازارهای فرابورس نیز برای افزایش سرمایه معامله می کنند.

انواع مختلف اوراق بهاداری که در پلتفرم های فرابورس معامله می شوند

در حالی که اکثر سهام فرابورس سهام شرکت های کوچک هستند، تعداد کمی از سهام بزرگ و با عملکرد بالا وجود دارد که از این طریق معامله می شوند. برخی از شرکت های معروف را می توان در بازارهای فرابورس نیز یافت. به عنوان مثال، OTCQX سهام شرکت های خارجی مانند Nestle SA، Bayer A. G.، Allianz SE، BASF، SE، Roche Holding Ag و Danone SA را معامله می کند. همچنین، رسیدهای سپرده گذاری آمریکایی (ADRs) که نشان دهنده سهام در حقوق صاحبان سهام است که در یک ارز خارجی معامله می شوند، معمولاً در خارج از بورس معامله می شوند. در بیشتر موارد، سهام از طریق بورس معامله می‌شود، زیرا شرکت اصلی نمی‌خواهد سهام خود را در بورس‌های رسمی عرضه کند، یا به سادگی شرایط لازم برای فهرست شدن در یک پلت فرم معاملاتی بورس رسمی را برآورده نمی‌کند.

همچنین، برخی از شرکت‌ها قادر به پرداخت هزینه‌های 500000 دلاری مربوط به فهرست شدن در NYSE یا کارمزد 75000 دلاری مورد نیاز NASDAQ نیستند. مشکل دوم به راحتی در شرکت های جدیدتر و کوچکتر که در حال حاضر با موانعی در انجام صحیح عملیات روبرو هستند دیده می شود. همچنین، ابزارهایی مانند اوراق قرضه در خارج از بورس معامله می شوند. شرکت‌ها ترجیح می‌دهند به جای اینکه آنها را در صرافی‌های رسمی فهرست کنند، هنگام صدور اوراق بدهی، از دلال‌ها استفاده کنند. این اقدام به منظور صرفه جویی در هزینه کارمزدهای درج در صرافی ها از طریق تطبیق و تماس و قرار دادن مشتریان داخلی یا سایر شرکت های کارگزاری انجام می شود. اوراق مشتقه نیز از دیگر ابزارهای مالی است که صرفاً در بازارهای فرابورس معامله می شود.

شبکه‌ها و کاربردهای مختلف فرابورس: هر آنچه باید درباره بازارهای فرابورس بدانید

گروه بازارهای OTC چندین شبکه معروف مانند بهترین بازار (OTCQX)، بازار باز صورتی و بازار سرمایه گذاری (OTCQB) را کنترل می کند. اگرچه شبکه‌های فرابورس با صرافی‌های رسمی متفاوت هستند، اما هنوز الزاماتی دارند که شرکت‌ها قبل از اینکه بتوانند در این بازارها فهرست شوند باید رعایت کنند. به عنوان مثال، OTCQX تمام سهام را به حداقل 5 دلار می‌فروشد. هر چیزی کمتر وارد بازار نخواهد شد. همچنین فهرست کردن سهام پنی، شرکت‌های پوسته‌ای و شرکت‌هایی که در حال ورشکستگی هستند را ممنوع می‌کند. بازار OTCQX Best دارای بیشترین تعداد شرکت با بالاترین سرمایه و نقدینگی بیشتر نسبت به سایر بازارها است.

برای سرمایه گذارانی که به دنبال دنبال کردن یک شرکت از تاریخ تاسیس خود هستند یا به دنبال سرمایه گذاری در چیزهای بزرگ بعدی هستند، می توانند از بازارهای فرابورس برای جستجوی سهام ارائه شده توسط این شرکت های اساسی استفاده کنند. بازارهای فرابورس بستری را برای سرمایه گذاری در بازارهای کوچک و در حال توسعه فراهم می کنند. بسته به شرکت، آنها همچنین می توانند گزارش هایی را به تنظیم کننده های کمیسیون بورس و اوراق بهادار (SEC) ارسال کنند. سهام OTCBB به طور کلی دارای پسوند OB هستند و آنها ملزم به ارائه صورت های مالی به SEC به صورت فصلی یا سالانه هستند. یکی دیگر از پلتفرم‌های معاملاتی که سرمایه‌گذاران می‌توانند از آن برای معامله سهام فرابورس استفاده کنند، صفحات صورتی است و طیف گسترده‌ای از سهام را ارائه می‌کنند.

کسب و کارهایی که تحت این شبکه تجارت می کنند، الزامات تعیین شده توسط SEC را برآورده نمی کنند. در حالی که این سهام از نظر هزینه‌ها و کارمزدهای معاملاتی مناسب‌تر هستند، اما می‌توانند به‌عنوان پلتفرم‌هایی برای دستکاری قیمت (طرح‌های پمپ و تخلیه) و کلاهبرداری استفاده شوند. سهام پینک شیتس معمولاً پسوند PK را دارند و موظف به ارائه گزارش های مالی به SEC نیستند. NASDAQ بورسی است که به عنوان یک شبکه فروش فعالیت می کند، اما سهام آن به عنوان OTC فهرست نشده است. به این دلیل که وضعیت بورس را کسب کرده است.

اوراق بهادار فرابورس: نمونه های دنیای واقعی

گروه بازارهای فرابورس، کنترل کننده بازارهای مالی OTCQX است. این اپراتور فعال ترین سهام فرابورس شرکت های زیربنایی را فهرست می کند و جزئیات و اطلاعاتی را در مورد پیشرفت ها و همچنین نزول ها ارائه می دهد. در این گروه، حجم دلار روزانه می تواند از 1. 2 میلیارد دلار با بیش از شش میلیارد سهام معامله شود. شرکت هایی که به طور فعال در پلتفرم ارائه شده توسط این اپراتور معامله می شوند عبارتند از Tencent Holdings یک شرکت چند رسانه ای چینی (TCEHY)، Nestle SA (NSRGY) و Bayer A. G یک شرکت مراقبت های بهداشتی (BAYRY).

کارگزاران در بازارهای فرابورس

کارگزار شخصی است که از طرف سرمایه گذار به خرید و فروش دارایی می پردازد. سازمان بورس و اوراق بهادار وظیفه تنظیم کارگزاران در بازارهای بورس را بر عهده دارد. دلالان کارگزار نیز در بازارهای فرابورس حضور دارند و خرید و فروش اوراق بهادار را در بورس تسهیل می کنند.

نقدینگی محدود

بازارهای فرابورس یکی از جنبه های مهم مالی هستند، زیرا نقدینگی دارایی ها را در بازار افزایش می دهند و به شرکت های کوچک اجازه تجارت می دهند. با این وجود، اوراق بهاداری که در بازار فرابورس معامله می شود ممکن است فاقد خریدار و فروشنده باشد. بنابراین، ارزش دارایی ها و اوراق بهادار بسته به کارگزاری که اوراق بهادار را معامله می کند، متفاوت است. در صورتی که خریدار جایگاه قابل توجهی در بازار فرابورس داشته باشد، معامله اوراق بهادار در آینده می تواند خطرناک باشد. کمبود نقدینگی دارایی‌ها در بازار، تجارت را برای سرمایه‌گذاران در آینده دشوار می‌کند.