در حالی که در اواسط ژوئیه 2022 با همکاران خود به کالیمانتان شرقی برای انجام کار میدانی در پایتخت اندونزی (IKN) سفر می کردیم، 180 پاسخ از افرادی که تحت تأثیر سایت پایتخت جدید قرار گرفتند جمع آوری کردیم. در جاوه، انتقال پایتخت اندونزی از جاکارتا به نوسانتارا در کالیمانتان، امیدهای جدیدی را هم برای نخبگان حاکم و هم برای مردم جاکارتا ایجاد می کند. انتظار می رود که ازدحام شدید، استفاده ناپایدار از زمین، و جمعیت بیش از حد در جاکارتا و اثرات منفی این مشکلات ریشه کن شود. این مشکلات نه تنها جاکارتا، بلکه جاوا را نیز برای چندین دهه آزار داده است. هنگامی که ما این مسائل را با پاسخ دهندگان محلی خود در خلال مکالمات غیررسمی و رسمی مورد بحث قرار دادیم، اولین برداشتی که با آن مواجه شدیم شک و تردید بود. این نه تنها از سوی دانشگاهیان، فعالان، و مردم محلی، بلکه حتی بوروکرات‌های محلی از سطوح منطقه‌ای و استانی در کالیمانتان شرقی صورت گرفت.
این پاسخ‌های شک‌آمیز نشان‌دهنده شکاف در دانش و ارتباطات ضعیف بین نخبگان حاکم جاکارتا و نخبگان در کالیمانتان شرقی است. در حالی که مشکل اول به فقدان آرزو برای ایجاد پل بین بازیگران ملی و محلی مربوط می شود، مشکل دوم اطلاعات نادرست در مورد جابجایی سرمایه و توسعه تسهیلات حمایتی مانند مسکن برای کارمندان و نیروهای خدماتی و ادارات دولتی است.
این دو عامل ناگزیر منجر به واکنش های ناخوشایند اکثر مردم محلی کالیمانتان شرقی نسبت به پایتخت جدید می شود. پاسخ‌های غم‌انگیز آنها منعکس‌کننده نگرش‌هایی است که از مشکلات گذشته و موجود در کالیمانتان شرقی، مانند بلایای طبیعی، مانند سایت‌های بازسازی‌نشده معدن و تخصیص ناعادلانه بودجه از همه سطوح دولتی، آگاه است. هر دو مشکل حل نشده باقی می مانند، زیرا مسائل مربوط به پایتخت وجود دارد. اگر مشکلات قبلی حل نشده باقی بماند، نقل مکان پایتخت نوید می دهد که خار دیگری در چشم کالیمانتان شرقی باشد.
اکثر پاسخ دهندگان موافق بودند که هیچ گفتگوی متقابلی بین جاکارتا و کالیمانتان شرقی یا مشارکت فراگیر برای ساکنان کالیمانتان شرقی وجود ندارد. برای مثال، نمایندگان محلی که در ابتدا به جاکارتا دعوت شده بودند، در واقع اعضای یک نخبگان محلی کوچک بودند که با وضعیت محلی ناآشنا بودند. به طور خاص، آنها هیچ ایده ای از تأثیری که این پروژه بر جمعیت محلی خواهد داشت، ندارند.
این بدان معناست که اطلاعات در مورد جابجایی مردم در شرق کالیمانتان و توسعه پایتخت جدید به طور گسترده در بین مردم کالیمانتان شرقی پخش نشده است. این امر منجر به افزایش ناگهانی قیمت زمین در چندین منطقه فرعی شد، مانند سپاکو، سامبوجا و بومی هاراپان که بین نوسانتارا و دو شهر حامی کالیمانتان شرقی، بالیک پاپان و ساماریندا قرار دارند تا برای مسکن و سایر صنایع حمایت کننده از پایتخت جدید استفاده شوند. به اصطلاح "مافیای زمین" پدید آمده است که به طور یکجانبه قیمت زمین را تعیین می کند و این اطلاعات را از مردم محلی دور نگه می دارد. متأسفانه این رونق های فعلی و آتی به نفع گروه کوچکی از مردم بومی مانند مردم پاسر و بالیک نیست که در نتیجه تصمیمات دولت برای تصاحب آن مجبور به واگذاری زمین عرفی خود شده اند. در مقابل، کسانی که مالکیت آزاد دارند می توانند زمین خود را بفروشند.
اداره سرمایه / BO (بادان اوتوریتا) خود هنوز شعبه ای در کالیمانتان شرقی ندارد. در حالت ایده آل، باید دفتری ایجاد کند که از آنجا با مردم کالیمانتان شرقی تعامل داشته باشد. به گفته بوروکرات‌های محلی، BO برای گفتگو با دولت‌ها و/یا جوامع محلی بازدیدهای کمی داشته است. یقیناً این شرایط باعث ایجاد شکافی بین دولت های ملی و محلی در یافتن زمینه های مشترک در زمینه تقسیم قدرت می شود.
شکاف اصلی عدم هماهنگی بین سطوح دولتی به ویژه دولت مرکزی، حکومت استانی و حکومت ناحیه/شهرداری است. موضوع گسترش سرزمینی و برنامه ریزی فضایی باعث ایجاد مشکلات عمده بین BO و همتایان دولتی محلی آن می شود. اگرچه لایحه جدید پایتخت قبلاً قلمرو پایتخت را به صورت قانونی تعریف می کند، اما هنوز امکان تملک زمین های دیگر از منطقه Kutai Kartanegara و North Penajam Paser و شهر Balikpapan وجود دارد. این مطمئناً برنامه ریزی فضایی موجود دولت های سه منطقه را مختل می کند. یکی از بوروکرات ها از آژانس توسعه محلی (باپدا) به من گفت که هیچ توافق مشترکی برای ادغام برنامه ریزی فضایی بین پایتخت جدید و مناطق وجود ندارد. باپدا برنامه های برنامه ریزی فضایی خود را مستقل از سازمان پایتخت اجرا خواهد کرد. به طور خاص، نابرابری بودجه بین BO و دولت های همسایه آن وجود دارد.
مربوط
درس هایی از برازیلیا: در مورد مدرنیته خالی پایتخت جدید اندونزی
مقامات اندونزی در حال افزایش برزیلی به عنوان الگویی برای جابجایی پایتخت به شرق کالیمانتان هستند. اما تجربه برزیل با برازیلیا یک درس مثبت از تاریخ نیست بلکه یک هشدار است.
Regencies حسادت به بودجه بزرگ BO است. در حقیقت ، استان Kalimantan شرقی بزرگترین کمک مالی برای بودجه ملی اندونزی (APBN) است که تقریباً 500 تریلیون روپیه در سال کمک می کند. اما صندوق تخصیص ویژه (DAK) که از جاکارتا به شرق کالیمانتان باز می گردد ، همیشه برای زیرساخت های محلی و خدمات عمومی کافی نیست. این بو ، به عنوان نهاد دولت مرکزی ، به دلیل برتری نهادی و بودجه عظیم مورد استقبال دولت های محلی قرار نخواهد گرفت.
در یک سطح اجتماعی ، پایتخت جدید به صورت محاوره ای به عنوان دومین بتاوی (بتاوی Kedua) در شرق کالیمانتان شناخته می شود. این اصطلاحات به مردم بتاوی ، ساکنان اصلی جاکارتا ، که با توسعه سریع و نوسازی مجبور شده اند ، اشاره دارد. در سایت جدید سرمایه تقریباً 150-200 خانوار در Paser ، Balik و Basap به دلیل موضع قانونی مورد مناقشه از سرزمین اجدادی خود خارج می شوند. دولت ادعاهای اراضی اجدادی را تأیید نمی کند زیرا معتقد است که متقاضیان طبق اصول قانون مثبت ، حق مدیریت دارند ، اما صاحب زمین نیستند. این بدان معناست که دولت می تواند زمینی را که به عنوان "غیرقانونی" محسوب می شود ، ادعا کند ، حتی اگر متعلق به صاحبان زمین های سنتی باشد. علاوه بر این ، نام "NuSantara" توسط افراد محلی که نام بومی "Benuaq Etam" (شهر ما) را به عنوان نام پایتخت جدید پیشنهاد می کنند ، پذیرفته نمی شود.
در مجموع ، هم عدم هماهنگی بین بازیگران ایالتی و هم عدم تأیید بین دولت و جامعه باعث می شود که صدای واقعی کلیمانتان شرقی شنیده شود. به طور خاص ، دولت مرکزی باید با ساکنان محلی در شرق کالیمانتان بنشیند. برای جلوگیری از تشدید بیشتر وضعیت در حال حاضر پر تنش ، نیاز فوری به سهولت مسائل حل نشده بین جاکارتا و شرق کالیمانتان وجود دارد.
اطلاعات بیشتر در مورد اندونزی
حقوق زنان و برابری جنسیتی در اندونزی: اکنون تماشا کنید
این بحث در مورد روز بین المللی حقوق بشر در سال 2021 ، این بحث در مورد حقوق زنان و برابری جنسیتی در اندونزی دستاوردها و چالش های برابری را در زمینه های سیاسی ، اقتصادی و اجتماعی بررسی کرد.
